Dzjengis Khan geldt als de meest succesvolle militaire leider ooit. Zijn legers zaaiden dood en verderf van China tot in Oost- Europa. Met zijn Mongoolse hordes versloeg hij onder meer de legers van China en Perzië, toen de grootste en meest geavanceerde legers ter wereld. Militaire historici verklaren zijn succes deels vanuit zijn uitzonderlijk oog voor leiderschapspotentieel. De Khan lijkt op dit punt beduidend meer succesvol dan moderne business leiders. In een groot internationaal onderzoek van McKinsey onder meer dan vijfhonderd CEO’s gaf 30% aan dat hun bedrijf kansen misloopt, omdat ze niet genoeg leiders hebben met de juiste kwaliteiten. Kunnen moderne leiders iets leren van de Khan?
Een mogelijke les is dat de Khan wars was van de ‘papieren’ en connecties van officieren. Zoals dit ook in westerse legers tot recent het geval was, kwamen generaals ook bij de Mongolen uit de betere families. Dzjengis Khan brak met deze traditie. Het enige waar de Khan naar keek, waren prestaties in het veld. Een van zijn belangrijkste generaals diende in een vijandelijk leger en schoot tijdens een veldslag het paard onder de Khan vandaan. Toen de strijd over was liet hij de man niet doden (zoals gebruikelijk), maar maakte hem generaal in zijn eigen leger.
Succesvolle en effectieve leiders
In moderne organisaties maken we onszelf graag wijs dat we ook alleen naar resultaten kijken, maar onderzoek wijst in een andere richting. In een klassiek onderzoek werd gekeken naar het succes en de effectiviteit van leiders. Succes betekent hier carrière maken, effectiviteit betekent doelen behalen. Idealiter zijn de effectieve leiders natuurlijk succesvol (maken carrière), maar dit bleek niet het geval. Effectieve leiders bleken vaak niet succesvol en andersom waren de succesvolle leiders niet altijd effectief. De tijdsbesteding van beide groepen bleek ook sterk te verschillen. Succesvolle leiders investeerden hun tijd vooral in netwerken, effectieve leiders in het begeleiden en ontwikkelen van hun team. De conclusies worden ook door ander onderzoek ondersteund: het zijn uiteindelijk de ‘papieren’ en connecties die bepalen wie leider wordt.
Een team kan een topprestatie neerzetten ondanks of dankzij een leider.
Hoe krijgen we het oog net zo strak op leiderschap als de Khan? Twee metrics staan centraal. De eerste zijn de resultaten die een leider neerzet met zijn of haar team. Er is echter een probleem met resultaten: ze zeggen niet altijd iets over de kwaliteit van leiderschap. Een team kan een topprestatie neerzetten ondanks of dankzij een leider. Er is daarom een tweede metric nodig: de mate waarin de leider heeft bijgedragen aan dit resultaat. Dit is wat ik effectiviteit zal noemen. Wetenschappelijk gezien is uitermate moeilijk effectiviteit objectief te meten en in de dagelijkse praktijk is dit meestal onmogelijk. De eenvoudigste manier om een indicatie te krijgen is het gewoon te vragen: in welke mate maakt deze leidinggevende jullie als team succesvol? Zijn de resultaten uitmuntend en wordt de effectiviteit van de leider als hoog beoordeeld, dan heb je te maken met een goede leider.
Hoe leiders komen bovendrijven
De mongolen deden uiteraard niet dergelijk onderzoek. Toch kwamen de meest effectieve leiders vanzelf bovendrijven. De Khan koos alleen de generaals, daar onder werden leiders gekozen. Uit ons eigen onderzoek komt naar voren dat effectiviteit de belangrijkste factor is in de keuze een leider te volgen. We volgen leiders die ons als groep effectiever maken. Deze leiders kwamen boven drijven in de Mongoolse legers en de Khan koos hier de crème de la crème uit voor zijn generale staf. Dit waren niet de leiders die konden netwerken of die naar boven likten en naar onderen schopten. Dit waren leiders die mensen succesvol maakten.
Standbeeld van Dzjengis Khan bij het Mongoolse parlement
Disclaimer: Dzjengis Khan was verantwoordelijk voor de grootste volkerenmoorden ooit. Een heel ander type dan Ghandi of Nelson Mandela dus…
コメント